رابطه تحزب و توسعه در جمهوری اسلامی ایران
thesis
- وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام - دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی
- author مرضیه السادات موسوی سرچشمه
- adviser محمد تقی آل غفور محمد علی حسینی زاده
- Number of pages: First 15 pages
- publication year 1389
abstract
چکیده: دغدغه پژوهش حاضرپاسخ به این پرسش می باشد که چه رابطه ای بین توسعه سیاسی و تحزب در جمهوری اسلامی ایران وجود دارد؟ پاسخ احتمالی (فرضیه) که به این پرسش داده شد نیز عبارت است از اینکه: به نظر می رسد توسعه سیاسی و تحزب از مفاهیمی هستند که لازم و ملزوم یکدیگر قلمداد شده و بر یکدیگر تأثیر متقابل دارند. و از آنجا که در جمهوری اسلامی ایران توسعه سیاسی به معنای واقعی محقق نشده است، احزاب سیاسی نیز نمی توانند به شکل عمیق و ریشه دار در جامعه بروز و حضور یابند و از طرفی این ناکارآمدی، توسعه سیاسی را به تأخیر می اندازد. جهت بررسی فرضیه مذکور، ابتدا چارچوب نظری تحقیق که براساس نظریه نهادمندی ساموئل هانتینگتون می باشد مطرح شد. از نظر ایشان شاخصه های توسعه سیاسی عبارتند از: تطبیق پذیری، استقلال، پیچیدگی و انسجام و میزان کار آمدی احزاب نیز براساس میزان پشتیبانی مردمی، سطح نهادمندی و پیچیدگی و عمق سازمانی و میزان تعلق نخبگان و فعالان سیاسی به حزب مشخص می شود. بر این اساس در فصل دوم سعی شد ضمن ارائه تعاریف مختلف از مفهوم توسعه سیاسی، میزان شاخصه های فوق در ایران اسلامی مورد بررسی قرار گیرد. با این بررسی به ضعف توسعه سیاسی بویژه در بخش پیچیدگی و انسجام پی بردیم. در فصل سوم، با بیان تعاریف مختلف از احزاب سیاسی و تقسیم بندی آن به بحث کارکردهای مهم احزاب در نظام های سیاسی دموکراتیک پرداختیم وسپس وارد بحث تحزب در جمهوری اسلامی شدیم. پیشینه تحزب در ایران و تأثیر تحرک اجتماعی و احزاب بر مشارکت سیاسی و احزاب فعال در ایران اسلامی و علل ناکارآمدی احزاب سیاسی در جمهوری اسلامی ایران با توجه به معیارهای مطرح شده توسط هانتینگتون (میزان پشتیبانی مردمی، سطح نهادمندی و میزان تعلق رهبران سیاسی) از جمله مباحثی است که ذیل بحث تحزب در جمهوری اسلامی ایران به آن پرداختیم. در پایان این فصل به بیان رابطه بین توسعه سیاسی و تحزب در ایران اسلامی پرداختیم. که با توجه به وجود رابطه دوسویه بین توسعه سیاسی و تحزب و با توجه به ضعف روند توسعه سیاسی و ناکارآمدی احزاب سیاسی، متوجه می شویم که تا زمانی که توسعه سیاسی به معنای واقعی محقق نشود، احزاب نمی توانند به شکل کارآمدی فعالیت کنند. و برای رسیدن به جامعه توسعه یافته سیاسی نیز وجود احزاب مستقل و کارآمد ضروری به نظر می رسد.
similar resources
امکان سنجی تحزب در جمهوری اسلامی ایران
امکان یا امتناع نهادینهشدن حزب در ایران هدف پژوهش حاضر است. در این مقاله تلاش شده است به امکانسنجی نهادینهشدن حزب در ایران پرداخته شود. در مقاله ی حاضر ابتدا به ساختارها و کارکردهایی در تاریخ معاصر پرداخته می شود که تبادری نامناسب و ناموفق از حزب در اذهان ایجاد کرده اند و در ثانی به مقدوریت ها و پتانسیل هایی پرداخته می شوند که می توانند به شکل گیری پویشی حزبی در جامعه ایران ختم شوند. از این میا...
full textآسیب شناسی تحزب در جمهوری اسلامی ایران
با صرف نظر از بیان اهمیت و جایگاه حزب وتحزب به عنوان یکی از شاخصهای عمده مقوله توسعه سیاسی، در این تحقیق اولا" به حزب نه به عنوان مولفه ای منحصر و قایم بالذات بلکه از منظری سیستمی وبه عنوان یکی از مولفه های گوناگون نظام سیاسی نگاه شده است و لذا با عطف توجه به سابقه تاریخی و بایسته های منطقی درونی تحزب که ضرورتا" شایسته های منطقی نیستند- تلاش شده است تاپیرامون موانع محدودیت هاو انسدادهای موجود د...
15 صفحه اولآسیب شناسی فرهنگی تحزب در جمهوری اسلامی ایران
آسیب شناسی فرهنگی احزاب سیاسی در جمهوری اسلامی ایران از بعد فرهنگی و بر اساس پنج عامل نظام آموزشی، فرهنگ دینی، عدم شکل گیری دولت مدرن، عدم شکل گیری ارتباطات فراملی و فرهنگ سیاسی احزاب در ج.ا.ایران مورد بررسی بر اساس روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفت.
رابطه نظام اداری و توسعه سیاسی در جمهوری اسلامی ایران (با بهره‌گیری از الگوی نظری جاگورایب)
بدیهی است که هر جامعه‌ای برای دوام و پایداری، انتظام و پیشرفت، رفاه و امنیت خود به حکومت احتیاج دارد و حکومت نیز به سازمان‌ها و نظام اداری کارامد برای تحقق اهداف و رسالتش نیازمند است. ازاین‌رو، در صورت سالم بودن، کارایی و چابکی، نظام اداری می‌تواند بازو و ابزار اجرایی مؤثر و موفقیت‌آمیزی برای تحقق اهداف و سیاست‌های دولت باشد و نقش مهم و اساسی در توسعه و پیشرفت، تأمین رضایت شهروندان و حمایت ...
full textنهادهای فراگیر و توسعه در نظام جمهوری اسلامی ایران
توسعه در جمهوری اسلامی ایران از زوایای مختلف و در چارچوب نظریه‌های گوناگون بررسی شده است. از جمله رویکردها در این زمینه، رابطه میان فرایند توسعه و رویکرد نهادی در ایران است. مقاله حاضر در پی آن است که نقش نخبگان سیاسی حاکم را در فرآیند توسعه در جمهوری اسلامی از منظری متفاوت بررسی نماید. دلیل این تفاوت بهره گیری از رویکرد نهادگرایی است. بنابراین پرسش بنیادی این مقاله از این قرار است که فقدان توس...
full textMy Resources
document type: thesis
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام - دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023